30 – 60 jaar: Doorzetten ondanks tegenslagen

Naarmate de kinderen opgroeiden, hielpen zij mee in het familiebedrijf. Ondertussen was ook Jules, de broer van Maria, bij de familie komen werken. Vital, de oudste zoon, gaf op veertienjarige leeftijd zijn studies op en begon mee te werken in het familiebedrijf en nestelde zich tussen zijn pa en nonkel in de vrachtwagen. Tijdens zijn legerdienst haalde hij zijn rijbewijs, wat leidde tot een uitbreiding van het wagenpark.

Helaas sloeg het noodlot toe en stierf Maria plotseling op 49-jarige leeftijd. Karel hield het bedrijf nog enkele jaren vol, maar moest uiteindelijk stoppen vanwege rugklachten. Hij droeg de fakkel over aan zijn zonen, die elk hun eigen pad vonden. Vital ging verder in de transportsector en Jef in de aardappelhandel. Karel ontmoette een nieuwe vrouw, met wie hij nog dertig jaar gelukkig was. Tijdens de winters verbleven ze soms in Spanje, waar ze genoten van het warme klimaat.

60 jaar tot aan zijn dood: genieten van eenvoud

Na zijn pensioen bleef Karel actief bezig met hobby’s zoals tuinieren in zijn serre, brood bakken in zijn zelfgebouwde oven en wijn maken. “Al werd de wijn niet door iedereen even hard gesmaakt,” vertelt Ben. Hij genoot ook van zijn vijver en vakantiehuisje in Balen, waar hij gezellige en vreugdevolle zondagen doorbracht met de hele familie en vrienden. Karel bleef actief met wandelingen in de natuur, kaartavonden en verraste iedereen door op zijn tachtigste een parachutesprong te maken, samen met zijn kleinkinderen.

De laatste jaren van zijn leven belandde hij enkele keren in het ziekenhuis en raakte hij stilletjes aan uitgeblust. Op zijn sterfbed sprak Karel zijn dankbaarheid uit voor alles wat hij had mogen leren en beleven. “Zijn laatste woorden in 2005 aan mij zijn een krachtige boodschap die me altijd is bijgebleven,” vertelt Ben. “Het was mijn plicht om goed voor jullie te zorgen en kansen te geven” en “Salut en de wind van achter.”

Ook op dat moeilijke moment bleef hij nederig en vertelde hij op zijn manier dat we positief moesten blijven en vooruit moesten denken. Als laatste wens wilde hij zijn hele familie nog eenmaal rond zijn ziekbed verzamelen. Zijn ogen gingen van links naar rechts en nog eens terug, en het was goed voor hem. Zijn verhaal is een eerbetoon aan een man die in eenvoud leefde, om de volgende generaties kansen te geven.

De appel valt niet ver van de boom

De ondernemingszin en het doorzettingsvermogen werden doorgegeven aan zijn kinderen en kleinkinderen. “Ondernemerschap en kansen zien zit al drie generaties in ons bloed,” vertelt Ben. “Gesterkt door een mentaliteit van gezond boerenverstand, hard werken, durf en respect voor onze roots.” Wie weet zet zich dat voort in de vierde generatie.